“ชีวิต” เป็นทุกข์โดยตัวมันเอง
เราเกิดมาพร้อมกับทุกข์
ทุกข์แห่งการเกิด
เกิดมาไม่เป็นอย่างที่ใจตนต้องการก็ทุกข์
เกิดมาพิการก็เป็นทุกข์
เกิดมาเป็นโรคภัยไข้เจ็บที่รักษาไม่หายก็เป็นทุกข์
เกิดมายากจนก็ทุกข์
พอเติบโตขึ้นมาใช้ชีวิตก็เป็นทุกข์
ทุกข์เพราะสิ่งต่างๆไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ
ทั้งเรื่องการเรียน คู่ครอง เงินทอง
การงาน เพื่อน ความคาดหวัง ฯลฯ
จากนั้นเริ่มแก่ เริ่มรับไม่ได้กับร่างกายของตนเองที่เริ่มป่วยกระเสาะกระแสะ
ร่างกายที่เต่งตึงสวยงามดูดี เริ่มเหี่ยวเฉาโรยรา
ที่สุดแล้วยังต้องกลัวที่สุดกับความตายที่กำลังคืบคลานมาในชีวิตอย่างช้าช้า
อะไรที่เคยคิดว่าเป็นของเรา กลับต้องสูญเสียมันไปทีละอย่างๆ
ตั้งแต่คนรัก คนในครอบครัว เพื่อน ข้าวของ เงินทอง ชื่อเสียง
ตำแหน่งแห่งหนที่เคยมี ฯลฯ
เราทุกข์ เพราะเราควบคุมความทุกข์ไม่ได้
เราทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เราต้องการไม่ได้
เราดำรงสิ่งที่เรียกว่าความสุขไว้กับเราตลอดกาลไม่ได้
เมื่อเราเห็นความเปลี่ยนแปลง เราจึงยิ่งเจ็บปวด
จากสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้
ปัญหาจึงไม่ได้อยู่กับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเรา
แต่ปัญหาคือ “ทัศนคติที่เรามีกับตัวเราเอง” ....
แม้เปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราไม่ได้
แม้ควบคุมสิ่งที่ต้องเปลี่ยนแปลงไว้ไม่ได้
ถึงเวลาที่มันต้องเปลี่ยน ต้องเสื่อมสลาย
มันก็เป็นไปตามเหตุและปัจจัยของมัน
เราจึงมีหน้าที่ที่จะต้อง “ทำใจยอมรับ”
“ทำความเข้าใจ”
กับสิ่งที่มันต้องเป็นไปของมันเช่นนั้น....
หลายสิ่งเราควบคุม จัดการ
และสั่งให้มันเป็นไปตามกรอบกฏในใจและความรู้สึกของเราได้
แต่หลายสิ่งที่เป็นสัจธรรม
เราทำเช่นนั้นกับมันไม่ได้
ที่เราทำได้คือ ยอมรับ และปรับตน
ให้เข้ากับรูปรอยของความเป็นจริง
แค่เข้าใจทุกข์ ก็สุขแล้ว
เป็นคำสั้นๆ ฟังดูง่ายๆ
แต่ไม่ง่ายที่จะทำ
แต่แม้จะทำได้ยาก
ก็ไม่ได้หมายความว่าใครจะทำไม่ได้
ถ้าเรามุ่งมั่นตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เป็นกำลังใจให้คุณเผชิญหน้าและยอมรับกับปัญหาที่มี
และขอให้ผ่านปัญหานั้นไปอย่างเข้าใจนะครับ***
**********************************************
