.สุภาษิตจีน

...................................................................................................................................................................... กระจกไว้ดูหน้า ปัญญาไว้ดูใจ
    กลองจะดังต้องดี ศิษย์จะดีก็ต้องครู
    กลิ่นหอมที่รุนแรง ดึงดูดภุมรินที่น่าเกลียด
    กับเพื่อนทำให้จน กับตนทำให้รวย
    แกล้งโง่ให้ถูกเวลาเป็นยอดฉลาด
    การสู้เพื่อพ่ายแพ้ไร้ค่า
    การแต่งงาน คือจุดสิ้นสุดของความรัก
    การเสียสละ คือผู้ให้ ไม่ใช่ผู้รับ 

    ขณะที่กำลังสอน สมองก็เรียนตาม
    ของกินไม่กินก็พูด ของเก่าไม่เล่าก็ลืม
    ข่าวร้ายมักไปไกล ข่าวลือมักเหลวไหล
    ขี้จ่ายทนจน ขี้บ่นทนฟัง
    ขี้โกงทนฉ้อ ขี้ขอทนอาย
    ข้อความที่เป็นจริงไร้การแต่งเติม
    ขลาดนักเสียการ กล้านักเสียกาย
    เข้านอนท้องหิว ดีกว่าตื่นแล้วเจอหนี้ 

    คนโง่ไม่รู้สุภาษิต คนฉลาดสร้างตัวแม้ไร้เงิน
    คนโง่ถามปัญหาหนึ่งนาที คนฉลาดคิดทั้งที่ตอบไม่ได้
    คนโง่สะสมเงิน คนฉลาดใช้ให้คุ้มค่า
    คนดีมีน้อย คนถ่อยมีมาก
    คนชอบเขาว่าเราดี คนชังเขาว่าเราชั่ว
    คนฉลาดต้องรู้ว่าตนเองโง่
    คนฉลาดไม่พูดมาก คนโง่พูดเป็นฉากๆ
    คนใจแคบกังวลทุกเรื่อง คนใจกว้างยอมรับไปทั่ว ...

............................................................ งาช้างที่ไหนจะงอกจากปากหนูนา

    งาช้างมั่นคงไม่หดคืน วาจามั่นใจไม่กลิ้งกลอก
    ง่ายตอนที่คิด พอทำกับมาติด
    เงินทองร้อยล้าน ยังน้อยกว่าน้ำใจร้อยดวง
    งูพิษที่เลวร้ายมีค่ามากกว่าเพื่อนเลวที่หักหลัง
    เงินหมดยกให้พี่หา เงินมียกให้น้องใช้
    โง่แล้วอย่าอวดดี จะเสียทีเพราะคนอื่น
    เงาย่อมไม่มีคน 

 

    จงเข้มงวดกับตนเอง แต่ให้ผ่อนปรนกับคนอื่น
    จงคิดถึงคนอยู่ให้มาก จงลืมคนจากให้พ้น
    จงอดทนรอให้ใบหม่อนกลายเป็นผีเสื้อ
    จงเอาใจใส่เขาเหมือนอยู่ในใจเรา
    จงเรียนให้ชัด จงดูให้เห็น จงทำให้จริง
    จงรู้ว่าตัวเราเป็นใคร และเป็นตัวของตัวเอง
    จะช้าเพื่ออยู่ต่อ หรือจะรีบเพื่อลาจาก
    จอดเรือให้ดูท่า จะนั่งให้ดูพื้น 

    ฉลาดหรือโง่วัดกันที่วาจา
    ฉลาดต้นปี ไม่สู้ฉลาดตอนปลายปี
    ฉากแรกที่มีรัก เป็นบทจบของสติปัญญา
    เฉพาะคนที่ขี้เกียจ ถึงจะเชื่อเรื่องโชคชะตา
    เฉพาะคนที่ไม่ลดละ ผู้นำรออยู่ข้างหน้า
    ฉิบหายตอนต้น ดีกว่าเสียหายตอนปลาย
    เฉพาะคนสู้ชีวิต จึงสมควรมีชีวิตอยู่ 

ฉันคือผู้แพ้ นั่นแหละเธอจึงชนะ         

    ชัยชนะที่สูงค่า คือชนะใจตนเอง
    ช่วยตนเองให้หนัก ดีกว่าช่วยคนอื่นให้มาก
    ชมด้วยคำหลอกไม่สำเร็จเท่าด่าด้วยคำจริง
    ชายไร้ญาติ เพราะภรรยาจะไร้ค่าในครอบครัว
    ชีวิตคนเราอยู่ได้เจ็ดวัน
    ชีวิตคือความเศร้าในคนทุกข์ คือความสนุกในยามฝัน
    ชีวิตเสือมีลาย ชาติชายมีชื่อ 

    ดนตรี คืออารมณ์ของสวรรค์
    ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง
    ดีใจกับเสียใจมีคำตอบว่าจากไป และกลับมา
    ดูด้วยตาหนึ่งครั้ง ดีกว่าฟังมาร้อยหน
    เดือนหงายไม่นอน เดือนดับไม่ตื่น
    ได้เกียรตินั้นง่าย รักษานั้นยาก
    ได้เห็นรอยยิ้มดีกว่าได้ฟังเสียงร้อง
    เดินด้วยขาตนเอง ดีกว่ารอคนมาพยุง 

 

    ทรัพย์สินถ้ายึดติด ชีวิตก็ไม่สุข
    ท้อแท้จะผิดหวัง ลังเลจะแพ้พ่าย
    ทองคำถ้าอยู่ ผ้าขี้ริ้วก็ไร้ค่า คนถ้ามีวิชาก็สูงส่ง
    ทำงานอย่าหยุดชีวิตไม่อับจน
    ทำดีอย่าหวังสิ่งตอบแทน
    ทำบุญเอาหน้า แต่งหน้าหลอกตัว
    ที่ใดมีคนที่นั่นมีชีวิต
    ทุกคนล้วนซึ้ง ในวจีที่ออกมาจากใจ 

    ธรรมใดก็ไม่เกิดถ้าไม่ทำ
    ธรรมชาติย่อมตายด้วยธรรมชาติ
    ธรรมชาติของคนคือต้นไม้บนภูเขา
    ธรรมเนียมประเพณี อย่ามองข้าม
    ธรรมชาติของสตีร คือบุรุษที่เคียงข้าง
    ธรรมชาติทั้งหลายจะยิ่งใหญ่ ถ้าใจรักษาธรรม
    ธรรมชาติแห่งจิต คือเวลาที่อมตะ
    ธรรมชาติของนก คือความอิสระ 

    นกฉลาดเลือกต้นไม้ควรเกาะ
    นกที่สวย กรงยิ่งมาก
    นกในมือหนึ่งตัว นกในมือนับล้าน
    นรกอยู่ในใจ เกิดได้แม้สวรรค์มาหา
    น้ำอยู่ที่ใด ปลาอยู่ที่นั่น
    น้ำตามีวันหยุด น้ำใจไม่มีวันหมด
    นิ่งเป็นภูเขา ราชายังมาหา
    ในความทุกข์ยังมีความสุข 

    บนเส้นทางที่ยาวไกล ยังมีขวากหนามมากมาย
    บนถนนที่เรียบยาว อาจเจอตอโดยฉับพลัน
    บวชผ้าเหลืองก็เสียหาย สึกผ้าลายก็เปลือง
    บ้านอยู่ที่ไหน หัวใจอยู่ที่นั่น
    บาปเป็นรากเหง้า ของความทุกข์
    บิดาคือธนาคาร ที่บุตรถอนเงินโดยไม่ต้องฝาก
    บินสูงก็หนาว ตกลงมาก็เจ็บ
    บุคคลใดไม่มีเพื่อน บุคคลนั้นไม่มีสังคม 

    ปกครองบ้านได้ ปกครองเมืองอยู่
    ประชาชนถือคำพูด ผู้พิพากษาถือตัวหนังสือ
    ประโยชน์อย่ามาก จิตใจจะล้น
    ปรัชญาคนวัยดึก คือสำนึกคนวัยหนุ่มสาว
    ปากกามีน้ำหมึก เข้มกว่าเลือดบนคมดาบ
    ปลูกดอกไม้เป็นปี ได้ชมเพียงสิบวัน 

ปวดกายยังมีวันหาย ปวดกายเจ็บไม่ลืม

    ปกครองบ้านได้ ปกครองเมืองอยู่
    ประชาชนถือคำพูด ผู้พิพากษาถือตัวหนังสือ
    ประโยชน์อย่ามาก จิตใจจะล้น
    ปรัชญาคนวัยดึก คือสำนึกคนวัยหนุ่มสาว
    ปากกามีน้ำหมึก เข้มกว่าเลือดบนคมดาบ
    ปลูกดอกไม้เป็นปี ได้ชมเพียงสิบวัน
    ปวดกายยังมีวันหาย ปวดกายเจ็บไม่ลืม
    เป็นดวงใจของคนแก่ ดีกว่าเป็นทาสชายหนุ่ม 

    ผ่านบัณฑิตเดินหน้า ผ่านคนโง่อ้อมหลัง
    ผิดคำเดียวสัญญาล้มเลิก
    ผู้ชอบเสนอมักจะโดนสนอง
    ผู้ชนะเป็นราชา ผู้แพ้เป็นยาจก
    ผู้ป่วยนาน จะไร้พยาบาลที่กตัญญู
    ผู้ที่ยังไม่ได้ผ่านรสขม ก็จะไม่ได้เจอรสหวาน
    ผู้นำที่เป็นเลิศต้องรู้จักปัญญา
    ผู้มีปัญญา มีสุขกว่าผู้มีเงิน  

    ฝนตกโปรยปรายนาน พายุผ่านแค่ครู่เดียว
    ฝนตกอย่ามองดาว มีเมียสาวอย่าไว้ใจ
    ฝ่ามือปิดฟ้าไม่มิด แต่ปิดตาไม่ให้สว่าง
    ฝึกฝนตนเองให้เรียนรู้ ไม่ใช่รู้มาก
    ใฝ่ร้อนนอนหลับ ใฝ่เย็นนอนตื่น
    ใฝ่สูงเกินศักดิ์ ตกหลักเกือบตาย
    ฝนเหล็กทั้งแท่ง นานเข้าจะเป็นเข็ม
    ฝนตกทีละหยาด อาจเต็มตุ่มเพราะทีละหยด   

    พยายามชนะตนเอง ดีกว่าชนะผู้อื่น
    พระสร้างธรรม แต่มนุษย์สร้างบาป
    พรุ่งนี้ไม่มืด มะรืนก็ไม่สว่าง
    พ่อแม่ใช้เงินล้านแต่งลูกสาว แต่เงินร้อยล้านอบรมลูกชาย
    พูดตรงก็เจ็บตัว พูดเท็จก็เจ็บใจ
    พูดคนฉลาดหนึ่งคำ พูดคนโง่ร้อยคำ
    เพลงชาติคือสวรรค์ของประชาชน 

    ฟังอย่าช้า พูดอย่าเร็ว
    ฟังอ่านดูไม่คิดตาม เหมือนกินแล้วไม่ย่อย
    ฟันใหเขาด ไม่งั้นคมดาบตามสนอง
    ฟืนกลางป่าไม่มี ปลากลางทะเลทรายไม่ขาย
    ไฟพิสูจน์ทอง ความอดทนพิสูจน์คน
    ไฟ่ไม่ลาฟืน คืนไม่ลาวัน
    ฟังเสียงแก้วแตก เหมือนฟังคำพูดรู้ว่าโง่หรือฉลาด
    ฟังครึ่งๆกลางๆเหมือนฟังความข้างเดียว 

    ภรรยาถ้าไร้มารยาท ถึงเป็นลูกสาวนักปราชญ์ก็ไม่งาม
    ภรรยาขี้เหร่ สาวใช้โง่เขลา คือสมบัติล้ำค่าของบ้าน
    ภารกิจของสมองกับหัวใจ มักไปกันไม่ได้
    ภาษิตภาษาสั้น แต่ประสบการณ์ยาวนาน
    ภรรยาที่ดีควรเป็นรองเท้าคู่สามีเมื่อเดินพลาด
    โภคทรัพย์เป็นผลลัพธ์ของค่าแรง 

ภัยที่น่ากลัวคือการกระทำที่ไม่รู้จักคิด

    มนุษย์ทำได้ทุกอย่าง ที่หัวใจต้องการ
    มนุษย์บอกนั่นนี่ แต่สวรรค์ไม่ใช่นั่นนี่
    มนุษย์มีโครงการมากมาย แต่สวรรค์มีโครงการเดียว
    มนุษย์สุดท้าย ก็แค่โลงสี่เหลี่ยม
    มารยาหญิงร้อยเล่ม แต่ชายพันเล่ม
    มากมาจากน้อย ร้อยมาจากสิบ
    มองสูงได้ ก็อย่าหาที่ต่ำ
    มีเงินทองใช่สุขศรี มีความดีนี่สิสุขสันต์ 

    ยศกับตำแหน่งใช่ว่าจะดีไปหมด
    ยอดคน ความผิดพลาดและอุปสรรค์ เป็นบันไดไปสู่ความสำเร็จ
    ยอมจนในตอนต้น ดีกว่าลำบากในตอนปลาย
    ยากจะหาสุขที่ไร้โศก
    ยิ่งรู้น้อย ก็ยิ่งสงสัยมาก
    ยิ่งสร้างตึกสูง รากฐานก็ยิ่งต้องมั่นคง
    ยุติธรรมไม่ปราณี คือความโหดร้าย 

    รอบคอบแต่ขาดปัญญา ดีกว่ามีปัญญาแต่ไม่รอบคอบ
    ระฆังจะดังต้องตี คนดีจะต้องลงปฎัก
    รักที่จะสู้ ต้องพร้อมอยู่เมื่อแพ้
    ระยะใกล้ความแตกต่างเห็น ระยะห่างความคล้ายคลึงมา
    ระหว่างเพื่อน คำเท็จไม่กล่าว
    รักพ่อแม่ คือแสงบริสุทธิ์ที่ส่องโลก
    รักแท้หายาก แต่มิตรแท้กับยากกว่า 

    ลมพัดผ่านไป ลมแดดไม่ผ่านตาม
    ละครดีหาคำอธิบายไม่มี
    ลาดีมีค่า กว่าม้าพยศสู้
    ลิงน่าเกลียด แต่ก็กระเดียดมาทางเรา
    ลิ้นไม่มีกระดูก แต่คมยิ่งกว่าฟัน
    ลิ้นอยู่ในปาก แต่คนก็รังเกียจได้น่าพิศวง
    ลูกมะเขือหล่นไม่ไกลต้น
    โลกนี้เหมือนหนังสือ ที่อ่านแล้วต้องติดตามตอนจบ 

    วันนี้เราปลูกต้นไม้ วันต่อไปเราจะมีร่มเงา
    วันนี้ยอมลำบาก แต่วันหน้ารอวันรวย
    วาจาพูดอะไรให้คิด เพราะไม่สามารถเรียกคืน
    วัยแรกไม่มีความรู้ วันวัยไม่หาเงิน วัยสามไม่ทำดี วัยสี่จะเหลืออะไร
    วาจาถ้าหวานนัก ความหมายมักจะขมขื่น
    เวลาเหมือนน้ำไหล ผ่านไปไม่คืนกลับ
    เวลามีให้เก็บ เวลาหมดให้ปลง 

    ศักดิ์ศรีจะสูญสิ้น ถ้าเชื่อคำหวาน
    ศัตรูของศิลปะ คือความโง่ของศิลปิน
    ศัตรูที่ร้ายกาจของมนุษย์คือตัวเอง
    ศาสนาพูดไม่ได้ แต่เข้าถึงใจได้ลึกที่สุด
    ศิษย์ต้องเกรงกว่าครู โลกจึงเจริญ
    เศรษฐีตระหนี่ ยาจกยังรวยกว่า
    ศึกษามามากแต่ไม่จำก็ไร้ค่า ตายไปก็ลืมหมด 

ศัตรูที่ฉลาด ใช้วาจาเป็นอาวุธ

    สตรีที่ดีทุกระเบียบนิ้ว มีอยู่ในนิยาย
    สรรพสิ่งย่อมผันแปรเหมือนวันหนึ่ง สะใภ้จะเป็นแม่ผัว
    สวรรค์ไม่มีตา แต่มีตาดู หูฟัง
    สอนใครก็สอนได้ แต่สอนตนสอนไม่ได้
    สัจจะไม่มีคำอธิบาย ก็เข้าใจได้โดยง่าย
    สัจจะสลายเมื่ออารมณ์เกิด
    สัมผัสที่หลอกล่อ เป็นเสน่ห์ที่หลอกใจ
    สิ่งที่ยังไม่มา ก็ยังไม่มีสิ่งที่จะไป 

    หญิงรักไม่บ่อย ชายรักน้อยบ่อยครั้ง
    หญิงสาวแต่งให้พ่อแม่ หญิงหม้ายแต่งให้ตนเอง
    หนังสือคือสิ่งอมตะ เป็นมรดกให้ลูกหลาน
    เหนือฟ้า ยังมีฟ้ออยู่
    เหนี่ยวรั้งความอยากไว้ หนี้ไม่มี
    หลงยศ อำนาจ บารมี ความอุบาทว์ตามมา
    หมื่นแสนบาทของเขา สลึงเดียวในกระเป๋าเราดีกว่า 

    อกเราคือกระเป๋าแห่งความทุกข์
    อดได้เป็นพระละได้เป็นดี
    อวดรู้เพราะไม่รู้ อวดรวยเพราะไม่มี
    อวดสวยเพราะไม่งาม
    อย่าดื่มโดยไม่เห็น อย่าเซ็นโดยไม่อ่าน
    อย่าเปิดความในใจ หากยังไม่ถึงเวลา
    อย่าหลงงมงายกับคำยอ อย่าท้อแท้กับคำหยาบ
    อยู่ในเรือนกระจก อย่าคิดขว้างก้อนหิน ..

.....