วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2554

อีกครึ่งของ หัวใจ

ตั้งแต่วันที่เราได้พบ ฉันเองก็รู้สึก
ว่าโลกใบนี้และชีวิตฉัน นั้นคงไม่เหมือนเดิม
เพราะมีเธอที่เดินเข้ามา
เพราะสายตาของเธอทำให้…ฉันหวั่นไหว
เหมือนเวลามันหยุดหมุนไป
ความรู้สึกของฉันข้างในมันละลาย

ตั้งแต่นั้นฉันจึงได้รู้ ว่ามีอีกหลายอย่าง
ที่ขาดและหายไปจากชีวิต ก็คืออีกครึ่งใจ
ที่เธอเดินและนำเข้ามา
เข้ามาเติมให้เต็มหัวใจ ฉันใช่ไหม
นี่เรื่องจริงหรือแค่ฝันไป
เสียงหัวใจเราเต้นพร้อมกันได้ยินไหม

เธอคือเธอ ที่เป็นทุกๆอย่าง เป็นดังดวงดาวและตะวัน
เป็นดังฤดูร้อน ที่ทำให้ฉันได้สดใส
เธอเย็นดังฤดูฝนโปรยปราย
เป็นดังฤดูหนาวที่ฉัน ยังคงเฝ้ารอและตามหา

เพราะมีเธอที่เดินเข้ามา
เพราะมีเธอคนเดียวเปรียบเหมือนทุกอย่าง
ถ้าฉันยังไม่ได้พบเธอ เหมือนหัวใจไม่ได้พบเจอ…
อีกครึ่งของหัวใจ

ผ่านคืนวันฉันจึงได้รู้ และก็ยิ่งรู้สึก
ว่าสิ่งดีๆในชีวิตฉัน อยู่ที่เธอ…นั่นไง
หัวใจเธอที่เธอให้มา
เข้ามาเติมให้เต็มหัวใจ ฉันใช่ไหม
คือเรื่องจริงไม่ได้ฝันไป
เสียงหัวใจเราเต้นพร้อมกันได้ยินไหม

เธอได้ยินหรือเปล่า…

เธอคือเธอ ที่เป็นทุกๆอย่าง เป็นดังดวงดาวและตะวัน
เป็นดังฤดูร้อน ที่ทำให้ฉันได้สดใส
เธอเย็นดังฤดูฝนโปรยปราย
เป็นดังฤดูหนาวที่ฉัน ยังคงเฝ้ารอและตามหา

เพราะมีเธอที่เดินเข้ามา
เพราะมีเธอคนเดียวเปรียบเหมือนทุกอย่าง
ถ้าฉันยังไม่ได้พบเธอ เหมือนหัวใจไม่ได้พบเจอ…
อีกครึ่งของหัวใจ

เธอคือเธอ ที่เป็นทุกๆอย่าง เป็นดังดวงดาวและตะวัน
เป็นดังฤดูร้อน ที่ทำให้ฉันได้สดใส
เธอเย็นดังฤดูฝนโปรยปราย
เป็นดังฤดูหนาวที่ฉัน ยังคงเฝ้ารอและตามหา

เพราะมีเธอที่เดินเข้ามา
เพราะมีเธอคนเดียวเปรียบเหมือนทุกอย่าง
ถ้าฉันยังไม่ได้พบเธอ เหมือนหัวใจไม่ได้พบเจอ…
อีกครึ่งของหัวใจ


วันพุธที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ขอบคุณที่เหนื่อยมาด้วยกัน

แ ล้ ว วั น นี้ ก็ ม า . . .
วันที่ฉัน ไม่ต้องคอยแอบอิจฉา .. คู่ใครเขา
วันที่ฉัน ได้จับมือเธอ .. ? มีแค่สองเรา ?
เดินลุยน้ำ(เกือบเน่า) .. ไปด้วยกัน
?ฮ่าๆๆ?

ห น ท า ง ลำ บ า ก
แต่ถ้าหากมีเธอ .. ฉันไม่เคยหวั่น
แดดร้อน น้ำท่วม .. เบียดเสียดฝูงชนเป็นร้อยพัน
เธอยังยืนยัน .. ? ไม่ทิ้งฉัน .. เธอจะไป ?

ข อ บ คุ ณ ที่ เ ธ อ ร่ ว ม เ ห นื่ อ ย
ฉันรู้ว่าเธอทั้งเมื่อย - ทั้งล้า .. ใช่ไหม ?
ฉันรู้นะที่เธอทำทุกอย่างให้ .. เพราะอะไร ..
แต่ .. อยากได้ยินอีกสักครั้งให้ชื่นใจ .. ไ ด้ ไ ห ม เ ธ อ

สัญญา

พ รุ่ ง นี้ ฟ้ า อ า จ เ ป ลี่ ย น สี
ต้นไม้ที่เคยเขียวขจี .. อาจเหี่ยวเฉา
ก้อนเมฆอาจเปลี่ยนเป็นสีเทา
สองเราอาจ .. หมางใจกัน

“ โ ป ร ด รู้ ไ ว้ น ะ ค น ดี
แม้ปรากฏการณ์บนโลกใบนี้ .. แปรผัน
ไม่ว่าอุปสรรคถาโถมนับร้อยพัน
พรุ่งนี้เราจะยังมี กั น แ ล ะ กั น .. ฉั น สั ญ ญ

วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2554

หนึ่งลมหายใจ..ที่ไร้จุดหมาย


ดวงใจถูกความมืดเข้าบดบัง
ทิ้งกายนั่ง " ณ มุมห้องซอกผนัง "
สิ้นแรงก้าวไปหมดพลัง
น้ำประดังรินไหลท่วมสองตา

ได้ยินเสียงอกสะอื้นระโหยไห้
หมดทางไปป่นปี้ใจอ่อนล้า
พิงหน้าซบกับกำแพงเอนกายา
" ความปวดปร่าโปรดมลายหายสิ้นไป "

ลมหายใจรวยรินด้วยสิ้นหวัง
ใจเกรอะกรังไปด้วยเลือดที่อาบไหล
ทุกหยาดหยดซุกซ่อนอยู่ภายใน
มิอาจให้ผู้อื่นพบเห็นมัน

" น่าสมเพชหนึ่งชีวิตไร้จุดหมาย "
รอวันตายตามลิขิตฟ้าเลือกสรรค์
คมความทุกข์รุกโหมเข้าโรมรัน
ถึงทางตันแห่งใจจมมืดมน

มีรักในดวงตา


มีรักในดวงตา
ในดวงตามีดวงใจ
มองเห็นความงามไป
เมื่อดวงใจมีความรัก


มีรักในดวงตา
ในดวงตาจึงประจักษ์
โลกนี้น่าอยู่นัก
หากเราพักความเกลียดชัง


ดวงตามีดวงใจ
ดวงตาให้ใจเฝ้าฟัง
เพลงแห่งความรักดัง
ในหลืบลึกของดวงใจ


ในซอกอันลึกล้น
ของใจคนทุกคนไป
แผ่วเบาราวเส้นใย
ไม่อาจรู้ด้วยหูตา


ดวงตามีดวงใจ
จึงรู้ได้ในศรัทธา
เพลงรักแผ่วแผ่วมา
ยังมิสิ้นจากดินแดน


มีใจในดวงตา
จึงเห็นว่ามิขาดแคลน
มิใช่จะเปล่าแปน
ยังมีรักถักสายใย


มีรักในดวงตา
อันเลอค่าเรืองวิไล
ธรรมะชำระใจ
ตระหนักได้ในความรักฯ


ที่มา : http://kosolanusim.org