ดวงใจถูกความมืดเข้าบดบัง
ทิ้งกายนั่ง " ณ มุมห้องซอกผนัง "
สิ้นแรงก้าวไปหมดพลัง
น้ำประดังรินไหลท่วมสองตา
ได้ยินเสียงอกสะอื้นระโหยไห้
หมดทางไปป่นปี้ใจอ่อนล้า
พิงหน้าซบกับกำแพงเอนกายา
" ความปวดปร่าโปรดมลายหายสิ้นไป "
ลมหายใจรวยรินด้วยสิ้นหวัง
ใจเกรอะกรังไปด้วยเลือดที่อาบไหล
ทุกหยาดหยดซุกซ่อนอยู่ภายใน
มิอาจให้ผู้อื่นพบเห็นมัน
" น่าสมเพชหนึ่งชีวิตไร้จุดหมาย "
รอวันตายตามลิขิตฟ้าเลือกสรรค์
คมความทุกข์รุกโหมเข้าโรมรัน
ถึงทางตันแห่งใจจมมืดมน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น