คำกลอนสอนใจ

สว่างใดในหล้าว่าสว่าง

จะหาอย่างปัญญาจะหาไหน

ถึงตะวันจันทร์ส่องผ่องอำไพ

ไม่ส่องใจให้สว่างอย่างปัญญา

     แสงสว่างกลางนภาขอบฟ้ากว้าง

แม้สว่างห่างไกลถึงไหนหนา

ไม่เสมอเหมือนสว่างทางปัญญา

ทุกทิวาคืนค่ำไม่กำบัง 

*******************

 ****

คนรักกันอยู่ไกลสุดขอบฟ้า

เหมือนชายคาเข้ามาเบียดดูเสียดสี

อันชังกันนั้นใกล้แค่องคุลี

ก็เหมือนมีแนวป่าเข้ามาบัง ฯ

»  ถ้าแคบนักมักคับขยับยาก

ถ้ากว้างมากไม่มีอะไรจะใส่สม

ถ้าสูงนักมักจะลอยไปตามลม

ถ้าต่ำนักมักจะจมลงบาดาล ฯ

»  ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์

มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต

แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร

จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา ฯ ***

******

จะพูดจาปราศรัยกับใครนั้น

อย่าตะคั้นตะคอกให้เคืองหู

ไม่ควรพูดอื้ออึงขึ้นมึงกู

คนจะหลู่ล่วงลามไม่ขามใจ

    แม้นจะเรียนวิชาทางค้าขาย

อย่าปากร้ายพูดจาอัชฌาสัย

จะซื้อง่ายขายดีมีกำไร

ด้วยเขาไม่เคืองจิตระอิดระอา

    เป็นมนุษย์สุดนิยมที่ลมปาก

จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา

แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา

จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ ฯ

******

 **********************

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก

แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย

เจ็บจนตายเพราะพูดเหน็บให้เจ็บใจ ฯ

»  อันขมอื่นดาดดื่นในพื้นหล้า

รสไม่กล้าเหมือนขมลิ้นคมแหลม

ลิ้นคนคมขมเจ็บที่เหน็บแนม

เข้ารอนแรมหมักหมมอกตรมตรอม ฯ

»  แม้นหวานอื่นดาดดื่นหลายหมื่นแสน

ไม่เหมือนแม้นคำขานที่หวานหอม

กลิ่นประเทียบเปรียบดวงพวงพยอม

สามารถน้อมจิตร้ายให้กลายดี ฯ

»  เชิญแสวงแสงสว่างทางชีวิต

อย่าหลงมิดมืดนานนักท่านเอ๋ย

อยู่ให้สัตว์สังคมเขาชมเชย

อย่าอยู่เฉยเฉื่อยชืดมืดทุกทาง ฯ

»  จำขึ้นใจในวิชาดีกว่าจด

จำไม่หมดจดไว้ดูเป็นครูสอน

ทั้งจดจำทำวิชาให้ถาวร

อย่านิ่งนอนรีบจดจำหมั่นทำเอย ฯ******************************

  

*************************************************************************************************************************************ต้นโมกแคระ***********